Zondag 27 januari 2019 bereikte ons het droeve bericht dat René Berendsen op 54-jarige leeftijd plotseling is overleden.
René was sinds 2004 leider van ons 3e team op zondag, dat later is overgegaan naar ons zaterdag 2-team. Ook bij zijn dochter Isa, die voetbalt in het MO17-1, was hij vaak aanwezig. René was een gezelligheidsmens en zorgzaam voor zijn team, hij zag zijn team als één grote familie.
Een zeer gewaardeerd persoon die we zullen missen in het team en als verenigingsmens bij DVC’26.
Wij wensen Evelien, Isa, Tom en verdere familie veel sterkte toe bij het verwerken van dit verlies. Wij zullen René missen en blijven herdenken.
Bestuur en het Zat2-team van DVC ‘26
—–
Dag René,
Vele jaren, maar liefst 15, was jij de cultuurbewaker van een fantastische groep. Eerst van DVC’26 3 op de zondag en de laatste jaren op zaterdag van DVC’26 Zat2.
Met veel plezier stond je er iedere keer weer opnieuw! Mocht je toch een keer niet kunnen dan viel het iedereen gelijk op dat je er niet was. Je was echt een allemansvriend, wanneer jij er was kon iedereen zijn zegje tegen je doen en stond je altijd voor het team klaar. Je rol in het team was stil, maar van waarde in aanwezigheid zowel voor, tijdens als na de wedstrijd.
Niemand zal de weekendjes weg met jou vergeten. Als eerste aanwezig en als laatste weg! Vrijdagavond kookte jij ‘pittige’ spaghetti voor jouw maatjes. Vervolgens trok je je eigen plan, soms wel de stad in, soms niet. Maar wat sowieso gebeurde was het wachten tot iedereen terugkwam om vervolgens samen nog even de laatste te drinken. Je was oprecht een goedzak. Want in het ochtendgloren stond je, ruim voordat iedereen wakker was, alweer op te ruimen. Je moest toch nog wachten op de koffie die je natuurlijk zelf voor iedereen aan het zetten was. Daarna ging je voor ons allen een eitje bereiden, maar oowee als het zout op was!
Op het moment dat je dat had verwerkt, ging het geliefde groene flesje open. Om vervolgens een potje beerpong te winnen. Gelukkig hebben we de foto’s en filmpjes nog…
Jouw taak tijdens de wedstrijddagen was onder andere de verbandkoffer uit het rek pakken en in de kleedkamer zetten, terwijl er nooit de benodigde spullen in zaten. Toen die koffer 2 jaar geleden plots verdwenen was is die taak weggevallen en ging je stil genieten en shaggies roken langs de zijlijn.
Je genoot echt van de wedstrijddagen, ondanks dat je af en toe riep: “Dit wordt niks”. Met als hoogtepunt de kampioenswedstrijd op 7 mei 2016 op eigen veld met het prachtige kampioensshirt:
René we gaan er alles aan doen dit jaar, helaas zonder jou, maar wel voor jou, nogmaals kampioen te worden!
Je had oprechte interesse in iedereen, gaf (onbewust) mensen overdenkingen mee. Helaas ben je veel te jong gegaan. We zullen je missen!
DVC’26 Zat2
