In februari verscheen er een bericht voor de communicatiecommissie in mijn mailbox: ‘Hallo, mijn vader Frans Ratering wordt 8 april 80 jaar en voetbalt nog op maandagmorgen mee bij Walking Football. Hij is de oudste actieve speler bij DVC’26. Misschien leuk om hier aandacht aan te besteden?’ Mijn interesse was gewekt.
Na een mailwisseling met Frans vertrok ik, heel benieuwd, op een mooie maandagmorgen om 11 uur naar sportpark De Nevelhorst voor wat actiefoto’s en een interview. Daar aangekomen zag ik de walking-footballers druk bezig met hun partijtjes. Het zag er allemaal boven verwachting actief en sportief uit. Links en rechts viel ook wat fanatisme te bespeuren… Ik probeerde te ontdekken wie de bijna-tachtig-jarige was. Maar die viel als zodanig niet op tussen al die jongere senioren. Gelukkig meldde Frans zich zelf bij mij.
Na de training (Frans sloeg deze keer de cooling-down over) vonden we een plekje in de commissiekamer, waar we tijdens een lekker bakkie koffie een prettig gesprek hadden.
Frans Ratering komt van oorsprong uit Ulft. Hij woonde ruim 40 jaar in Duiven. Daar werd hun huis en vooral de tuin te groot om te onderhouden. Nu woont hij met zijn vrouw, met veel plezier, sinds een jaar of 2 in het centrum van Didam in een mooi appartement met alles gelijkvloers.
Frans was altijd al erg sportief. Na een heftige valpartij met de racefiets, waar men toentertijd nog zonder helm opstapte, ging hij over op het hardlopen. Bijvoorbeeld in de bossen bij ’t Peeske. Daarnaast tenniste hij en als buitenmens, echte natuurliefhebber en erkend IVN-gids, wandelde en wandelt hij er heel wat af. Tijdens één van die rondgangen liep Frans op een maandagochtend langs het sportpark van DVC’26. Daar zag hij een groep seniore mannen in rood-zwarte shirts fanatiek bezig. Daar moest hij meer van weten… De week daarna liep Frans er al tussen in zijn eigen DVC`26 tenue.
Inmiddels voetbalt hij twee jaar mee. Frans vindt de sfeer in de groep geweldig; lekkere humor, geen poeha, ‘recht voor de raap’, bijnamen die voorbijkomen… En soms wordt er gemopperd. Het meeste geniet Frans van het voetballen in de buitenlucht, terwijl hij vroeger zelf nooit gevoetbald heeft. Onder leiding van Chris Koenders wordt er serieus gewerkt; warming-up, partijtje, cooling-down. En zoals Frans zegt: bij walking football gaat het om ‘slim lopen en sluw passen’. Lichamelijk contact mag niet, dit soms tot ergernis van de oud-voetballers in het team, want die willen nog wel eens een (sportief) beukje uitdelen. (Frans noemt wijselijk geen namen…)
Toen Frans Ratering met zijn vrouw naar Didam verhuisde, lag er al een lijntje naar DVC’26: zijn zoon Jurgen was enkele jaren trainer van de E`tjes en de Mini`s en zijn kleinzoon Mik voetbalt in de JO17-1. Dus opa is daar vaak langs de lijn te vinden, uit en thuis. Ook zijn kleindochter Evi heeft een paar jaar bij DVC`26 gevoetbald. Niet gek dat het DVC`26-dna inmiddels door de aderen van Frans vloeit.
Een betrokken mens
Naast sportief is Frans ook erg sociaal betrokken. Hij heeft allerlei functies bekleed bij verenigingen. Nu gaat zijn aandacht uit naar: ‘hoe krijg je en blijven ouderen in beweging en gezond’ en zeker ook naar de (stille) eenzaamheid onder ouderen. Dit alles gaat hem erg aan het hart. ‘Iedereen kent wel een oudere in de familie of in de buurt. Ga eens op bezoek, maak eens een praatje en kijk of je wat voor een oudere kunt betekenen: gewoon ‘omzien naar elkaar’ in deze spannende en hectische wereld.
Op 8 april wordt Frans Ratering 80. Ik wens hem namens DVC’26 een hele mooie dag, dat hij nog lang vitaal mag blijven en ook een balletje kan blijven trappen bij het Walking Football!
