Onder de klokken van Mariakerk met de wijzers op 10 uur vertrekken we in colonne naar Angerlo. Aan de vooravond van de halfvastenoptocht zijn we onderweg om het feestje een beetje te komen bederven. Halfvasten is trouwens de vierde zondag in de Veertigdagentijd, een periode van bezinning in het christendom als voorbereiding op het Paasfeest.
Bij binnenkomst worden we warm verwelkomd. We mogen – het beste veld van heel Angerlo – veld 1 bespelen. Althans, proberen, want het gras stond toch al bijna twee kontjes hoog. Oorzaak: de maairobots zijn er niet. Je vraagt je dan toch af waar die naartoe zijn. Zouden ze meerijden in de vastenoptocht op zondag of zijn ze zich aan het bezinnen? Misschien hopen ze zondag in de prijzen te vallen. Enfin, de ‘prijzen’ dat is waar wij voor naar Angerlo zijn gekomen. Zoals altijd worden we gevolgd door een enthousiaste club toeschouwers. De tribune zat ook aardig vol. Van bezinning is daar nog weinig te merken. Uitzinnig past beter.
De warming-up verliep goed. Over het algemeen een goed voorteken. Ter nagedachtenis aan het overlijden van KNVB-lid bij de aanslag in Utrecht werd een minuut stilte in acht genomen. Onze kinderen zijn door dit soort incidenten toch maar in een rare wereld terecht gekomen. Gelukkig zijn ze nog onbevangen, maar toch. Goed om er even bij stil te staan.
DVC’26 trapt af. We hebben 10 minuten en een doelpunt tegen nodig om aan ons eigen spel toe te komen. Gaandeweg de eerste helft pakken we dan ook meer het initiatief en worden langzaam de ingetrainde vaardigheden zichtbaar. De strijd eist ook zijn tol. Jessy valt uit en wordt uiterst deskundig door William (zijn vader) behandeld. Niemand weet wat deze ‘medicijnman’ gedaan heeft, maar de cocktail van wijze woorden, helende handen en ingewijd Angerlo’s water heeft wonderen gedaan. De inzet van het team is geweldig en ondanks de achterstand gaan we in een overwinnings-mood de kleedkamer in een voor een bekertje ranja. Net als vorige week, voelen we aan ons water dat hier meer in zit.
Vol goede moed treden we de tweede helft tegemoet. De positieve tirade in de rust heeft zijn uitwerking. Al valt vrij snel Brian ook uit. Het laat zich raden wie er uit het publiek wordt geplukt. Ook voor Brain volgt een healing van William. We hebben direct weer het initiatief en de jongens gaan er vol voor. Ondanks de bezinningsperiode waarin we zitten ruiken we ‘bloed’. De stand wordt op met een prachtig afstandsschot van Bjorn gelijkgetrokken. Nu is het heel Angerlo die met samengeknepen billen langs de lijn staat. Niet veel later scoort Cayro op weergaloze wijze precies tussen de keeper en de paal de 1-2. De kwaliteiten van zijn vader worden hier weer even duidelijke zichtbaar. En als de lucht een plafond had gehad waren we er dwars doorheen gesprongen. Terugkomen van een achterstand is altijd knap. We kunnen de klok wel naar 12.15 kijken, maar dan slaat toch nog het noodlot toe. In een voor ons ongelukkige scrimmage komt Angerlo toch nog op gelijke hoogte. Daar was wel wat hulp van boven voor nodig.
Maar hoe dan ook het was Laetare (ander woord voor halfvasten en Latijn voor Verheug U) en dat hebben we deze middag zeker gedaan. We hebben twee weken om ons weer te (ver)beteren. De bezinning zit er dan op en moeten we onze slag slaan tegen de koploper. We gaan dan niet meer halfvasten maar vollos!
