Terwijl de dag na de wedstrijd de storm over het land trekt, blikken we terug op de wedstrijd tegen CSA Apeldoorn. Maar voordat we dat doen, komen we ook nog even terug op de wedstrijd tegen Lochem een week eerder.
Dit potje na de winterstop was weer een eerste wedstrijd sinds lange tijd. Zoals verwacht ontbreekt het dan aan wedstrijdritme. Over fitheid hebben we niet te klagen. Er is immers goed doorgetraind. Ook Tom en Maarten zijn weer op de weg terug van een lange en intensieve revalidatie. Menig specialist moest er aan te pas komen om hen weer op tijd klaar te stomen voor de start van de voorjaarscompetitie. De wedstrijd tegen Lochem werd thuis op de Nevelhorst gespeeld. Hoewel de wind een grote rol speelde in de wedstrijd, was het elkaar goed kunnen vinden en het slim lopen zonder bal het grootste struikelblok. Maar na een kwartier in de eerste helft kwam er al meer grip op het spel van de Lochemers. Met wind tegen kwamen we in de eerste helft met 0-1 achter. In tweede helft en met hulp van de wind hebben we Lochem voortdurend op de eigen helft kunnen drukken. Dat resulteerde in een aantal kansen waarvan Jessy er een benutte. We hadden het vizier in veel gevallen te hoog staan. In de laatste minuut spat – met een bal op de paal van Siem – alle hoop op een mooie en verdiende overwinning uiteen. Voor een eerste pot in de derde klasse waren we niet ontevreden. Er is zichtbare progressie waarneembaar.
Deze vooruitgang hebben de spelers meegenomen in de wedstrijd tegen het Apeldoornse CSA. Het lopen zonder bal en de aanwijzingen werden goed opgevolgd waardoor we verdedigend goed stonden, opbouwend met goede combinaties kansen creëerden. Apeldoorn kreeg echter maar een goede kans en deze werd door hen benut. Bij rust was het daarom 1-0 in het voordeel van CSA. Wij kregen voldoende kansen om de overwinning binnen te slepen, maar verzuimen dat door wederom te hoog op en over het doel te schieten. We moeten ook concluderen dat de keeper van CSA telkens slim opgesteld stond. Veel van de steekballen en dieptepasses werden door hem teniet gedaan. Desalniettemin was het een mooie wedstrijd met gelukkig veel meer voetballende oplossingen dan de vorige wedstrijd. De drie punten zijn helaas in Apeldoorn achtergebleven. En dat was wel wat zuur. Het zoet zat het hem in de snelle vooruitgang van het team. Er is teamspirit genoeg. Mooi om te zien, maar willen we nog meedoen met de bovenste plaatsen moet elke speler nog iets meer het beste van zichzelf laten zien. Dat zit er zeker nog in en kan op de trainingen volop aan gewerkt worden. We gaan ook meer technisch adaptieve trainingen doen. Huhhh, wat is dat? Weten we nog niet precies maar het helpt wel om beter te leren voetballen.
Verder zitten we nog bij de laatste 7 van de bekercompetitie. Ook daar kunnen we nog een prijs pakken. Het kampioenschap smaakte immers naar meer! Aanstaande zaterdag spelen we een belangrijke oefenwedstrijd tegen Westervoort om ons wedstrijdritme verder op te schroeven en onze stijgende lijn vast te houden. Verder worden er voorbereidingen getroffen door een groep ouders voor ons jaarlijkse weekendje weg. Kortom, er is dus nog genoeg om naar uit te kijken. Wij hebben er weer zin an!
