Een intensieve week van organiseren gaat aan de wedstrijd vooraf. Om de organisatorische en personeelsproblemen het hoofd te bieden valt nog niet mee. Het voetbal lijkt wel een dagtaak en het werk is bijzaak. Zo’n weekje kost twee bundels WhatsApp-berichten, risico op verzuim door app-duimen ligt op de loer. Zaterdag rond het middaguur is dan toch eindelijk alles geregeld. Nadat Janne eerder in de week haar medewerking had toegezegd, volgde om 12.03 uur deze middag papa Andre om te vlaggen. Wat fijn als er hulp komt. Dank Andre!
Als koploper ben je natuurlijk een soort kop van jut. Alle clubs komen met de messen geslepen en het vuur in de schoenen het Nevelhorstterrein op. Onze tegenstander komende vanaf de Korenakker in Loil stond er niet minder in. Maar gelukkig zijn het dan de mensen in het secretariaat die het ijs al een beetje breken. Samen een bakkie leut en de gemoederen zijn weer tot normale proporties teruggebracht. Op naar kleedkamer 7 en veld 1.
Om vooruit te komen, moet je soms achteruit kijken! Na het desastreuze begin van de wedstrijd tegen Redichem, waarbij we met 2-0 achter kwamen, hebben we tijdens de voorbespreking gewaarschuwd dat als we weer zo beginnen we de bietenbrug wel eens op zouden kunnen gaan en onze droom om voor een kampioenschap te gaan in duigen gaat vallen. Deze zogenaamde zespuntenwedstrijd moest vandaag gewonnen worden. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. En waarom ze dat dan dovemansoren en geen dovevrouwsoren snapt eigenlijk niemand. Als je iets tegen een vrouw zegt dan…, maar goed iedereen weet wel wat ik daarmee bedoel.
Vanaf de eerste seconde was duidelijk wie hier de drie punten binnen wilde hengelen. Wij dus! In plaats van 0-2 achter stonden we al vrij snel met 2-0 voor. Daar waar het bij de training nog wel eens wat minder is, kunnen we niet anders zeggen dat de wedstrijdmentaliteit top is. Het zou mooi als we de lat wat hoger konden leggen voor de spelers. Er lijkt namelijk meer in te zitten. Voor de meeste spelers is het grootste probleem ook niet dat ze te hoge doelen stellen en ze niet halen, maar te lage doelen stellen en ze wel halen. Moeten we iets mee doen. Terug naar de wedstrijd.
In het tweede deel van de eerste helft wordt Loil wat sterker en krijgen zij ook een aantal kleine kansen. Maar helaas voor hen en gelukkig voor ons staat het vizier daar niet op scherp. Met bij tijd en wijle prima combinatievoetbal wordt de eerste helft afgesloten met een 5-0 tussenstand.
In de pauze gaat het over wat gaat goed en wat kan beter. De spelers weten heel goed hoe het zit. Goeie vragen, opmerkingen en antwoorden van ze. Iedereen zit in de goede flow. We leren ook steeds meer van de spelers en hoe ze erover denken. Daar worden we betere trainers van. Ze zeggen wel eens dat de beste trainer hij is die het meeste van zijn spelers opsteekt. Ik besef me nu wel dat niet alles geschikt is om van de spelers over of aan te nemen. Doen zij immers ook niet altijd van ons. Vaak is dat jammer en soms maar goed ook.
Na de rust maken we nog drie mooie goals. Mohammed is de meeste man van de wedstrijd. Zonder de andere spelers stelt hij niks natuurlijk ook niks voor, maar met elkaar weet hij toch maar liefst vijf keer te scoren. Tijn twee keer en Loek zijn de andere goalgetters met ook zeer fraaie treffers.
We vonden deze dag weer van een rijke schare supporters achter ons. Garant en de supporters geven ons vleugels! Het was weer lekker druk langs de lijn en op de tribune. Bovendien was het luchtruim ook voortdurend gevuld met helikopters. De tegenstanders doen ook alles om een glimp van ons op te vangen en zich voor te bereiden op de volgende wedstrijd tegen ons. Kom maar op.
