Vandaag staat de laatste competitiewedstrijd tegen onze Arnhemse vrienden ESA op het programma. Zij hebben tegen VDZ gestunt waardoor wij het kampioenschap in een kolkende De Korenakker vorige week binnen hebben gehaald door Loil JO14-1 met 4-1 te verslaan.
We verzamelen traditioneel bij onze uitwedstrijden bij De Mariakerk. Het tijdstip van 10.00 uur lijkt op het eerste oog prima. Alleen dan merk ik al snel dat een aantal ouders en onze grensrechter Geert-Jan nog wat naweeën van de kerstborrels hebben. Dit mag de pret uiteraard niet drukken en we vertrekken in een lange stoet stipt om 10.00 uur naar ESA. Op de snelweg A12 blijkt al snel dat er vandaag bij de ouders geen spanning meer is. Uit mijn ooghoek zie ik dat de auto van Bjorns ouders op de vluchtstrook staat geparkeerd. Ze inspecteren de onderkant van hun auto op verdachte voorwerpen. Dan kijk ik in de binnenspiegel en dan zie ik ineens William B. zijn auto op volle snelheid van de linkerkant twee banen naar rechts verplaatsen om assistentie te verlenen. Wat blijkt nu: de auto gaf aan dat de bandenspanning te laag was. Zou dit komen omdat de geblesseerde grensrechter Maarten R. achterin de auto zat?!
Ondanks dit oponthoud arriveren we gezamenlijk op het sportpark van Excelsior Sportief Arnhem. De jongens worden gedirigeerd naar kleedkamer 3 en wij begeven ons naar de kantine waar de jarige Mees W. de meegereisde supporters trakteert op een bakkie koffie of thee. Zo’n 10 minuten voor de wedstrijd loop ik rustig met hem naar het speelveld toe. Het valt me op dat onze jongens in de warming-up hun kampioenshirts aan hebben die ze in de kleedkamer van de begeleiding hebben gekregen. Raymond S. roept mijn naam. Ik kijk enigszins verbaast op. De jongens staan allemaal in de goal en mij wordt verzocht om een foto van de jongens in hun kampioensoutfit te maken. Voor de zekerheid schiet ik drie plaatjes om ervoor te zorgen dat er minimaal één mooie teamfoto op het peperdure toestel staat. Na de fotoshoot worden de wedstrijdshirtjes snel aangetrokken want de scheidsrechter – met 17 jaar KNVB ervaring – wil graag het startschot geven.
Er staat een straffe wind over het veld. Beide teams hebben hiervan last. Ingo M. roep luidkeels: “Wees assertiever!” Ik vraag me serieus af wat Ingo M. hiermee bedoelt. Voorbeelden volgens Wikipedia zijn:
- Communiceren in de volgorde van luisteren, interpreteren, samenvatten, antwoorden (afgekort als LISA)
- Kritiek uiten in de volgorde van “ik constateer een probleem”, “dit doet het met mij”, “verzoek tot oplossen doen”, “opdat probleem wordt opgelost”. Voorbeeld: “Buurman, uw radio staat erg luid en ik kan daardoor niet slapen. Kunt u deze ook zachter zetten zodat ik rustig verder kan slapen?”
- Duidelijk formuleren van eigen wensen/mening (en niet zeggen wat een ander mogelijk zou willen horen)
- Voor zichzelf spreken door bij voorkeur vanuit de ik-vorm te spreken
- Emoties durven te uiten
- Complimenten kunnen geven/ontvangen
- Verzoeken kunnen weigeren/’nee’ durven zeggen
Niet veel later scoort Loek J. de 0-1 binnen. Hij uit zijn emotie. Dit is zeker wat Ingo M. in zijn coaching probeerde te zeggen. Er volgen hierop nog wat mogelijkheden om het verschil in doelpunten te vergroten. Alleen zijn de jongens vandaag niet scherp en lijken wel uitgeput. Ze leiden om de haverklap balverlies en drie keer overspelen naar een teamgenoot is een hele opgave. Vooral in de achterhoede blijven ze aan het prutsen. Dit is ook aanleiding voor 2 tegendoelpunten en dus de 2-1 voorsprong van ESA. Het is dat onze keeper Tijn D. nog wat krachten over heeft. Anders hadden we binnen no-time ook met 3-1 achter gestaan. Voor de rust staat de 3-1 stand (prachtig afstandsschot) toch onherroepelijk op het scorebord. Onze jongens druipen naar de kleedkamer af. Hun kopjes hangen zichtbaar. Ik denk dat ze voor de wedstrijd collectief besloten hebben om vandaag hun energie te sparen voor het kampioensfeest in de middag. In de rust warmen we ons in de kantine op. Nog 35 minuten uitzingen en dan op naar Didam waar het feest zal losbarsten.
Ik loop met mijn jongste zoon Mees en de altijd aanwezige opa en oma van Tijn R. naar het veld toe. Tot onze verbazing zien we dat er een opmerkelijk wissel heeft plaatsgevonden. Maarten R. staat ineens langs het veld te vlaggen. Ook nog eens zonder vlaggenstok. Is dit weer een nieuwe regel van de FIFA? Dan heb ik een déjà vu: het zal toch niet dat Geert-Jan weer in de kantine is blijven plakken? Ja hoor. Zijn uitleg: “De bediening in de kantine was traag en het belletje had nog niet geklonken.” Het spelbeeld is onveranderd. De maat is nu voor Devon M. vol. Hij eist de bal op en passeert verschillende ESA spelers en schiet de 3-2 binnen. Zijn eerste doelpunt in zijn gehele voetbalcarrière! Prachtig om te zien. Nu is zijn vader Ingo M. aan zet. Hij had immers beloofd een ereronde in zijn blote kont om het veld te maken als Devon M. dit seizoen een goal zou maken. Alleen is Ingo M. assertief en durft in de groep ‘’nee’’ te zeggen. De hoop om één punt uit Arnhem mee te nemen wordt door ESA snel de kop ingedrukt. Zij schieten de 4-2 binnen. Dit is tevens de eindstand van vandaag, maar het kampioenschap is voor ONS!
