De eerste seizoenshelft nadert zijn ontknoping. Er zijn nog drie teams die kans maken om herfst- of winterkampioen te worden. De teams van VDZ (2de) en Loil (3de) hijgen ons in de nek.

Door onze mindere prestaties in de afgelopen periode is het gat met de nummer twee geslonken tot slechts 2 punten. Dus winst in onze thuiswedstrijd tegen Redichem is een absolute must. Dit moet dan gebeuren zonder de geblesseerde Loek J. (iets met een ezel stoot zich niet drie keer aan zijn grote teen?) en met de ingehuurde Luca S. uit JO15-2.

We arriveren helaas 15 minuten te laat op het sportpark. Er moest nog snel even een dressoir opgehaald, omgeruild en ingericht worden. Dit overigens geheel terzijde. Gelukkig constateer ik dat mijn zoon Loek W. in de wissel staat. Van hem heb ik in ieder geval niets gemist. We worden snel bijgepraat door de aanwezige supporters. Het is 1-0 voor onze gasten uit Heelsum. Ach ja, in de heenwedstrijd stonden we zelfs met 2-0 achter en die sloten we met 7-2 winnend af. Dus ik maak me totaal geen zorgen op basis van deze feiten. Ik zie een aanvallend DVC’26, maar de opgelegde kansen worden telkens net gemist. De scherpte in de afronding is er (nog) niet. Het gemor onder de ouders neemt wel toe. Ik vang geluiden op dat we Frank Gersthuizen moeten contacteren omdat het kampioenschap echt nog geen zekerheid is. De Plokkenkar mag voorlopig in de schuur blijven. Redichem zit beter in haar spel en creëert in een mum van tijd diverse 100% kansen, maar onze rots in de branding, Tijn D., staat zijn mannetje en voorkomt met magistrale reddingen een 2-0 achterstand. In een tegenaanval maakt Ammar de gelijkmaker door een op maat gesneden voorzet van Mo. De tussenstand is 1-1. Redichem is plotseling helemaal de weg kwijt. De attente Luca S. profiteert hiervan en schuift de bal eenvoudig langs de keeper van Redichem, die bijna naast zijn eigen goal opgesteld staat. De ruststand is 2-1 want arbiter Raymond R. fluit voor de pauze af.

In de kantine hebben we alle tijd voor een warme chocomel met slagroom, koffie of thee want grensrechter Jelle heeft ook geen haast om zich naar het speelveld te begeven. Vanuit onze ooghoeken zien we de spelers het veld oplopen. Wij maken ook aanstalten om op tijd bij veld 5 te zijn. De teams staan klaar voor de aftrap, maar dan transformeert Raymond S. in Pietje Paniek: “Waar is scheidsrechter Raymond R gebleven?” Ik verneem uit een betrouwbare bron (Annelies R.) dat hij ‘stout’ is geweest en nu waarschijnlijk in de jutezak van Zwarte Piet zit. Maar onze aanname blijkt onjuist. Raymond R. komt nonchalant en met een lach op zijn gezicht aanlopen en roept: “Sorry jongens, Herman en Willie hebben in de secretariaatsruimte nu ½ liters in plaats van pijpjes bier.” Onder luid applaus van alle toeschouwers en spelers betreedt hij het veld. Het valt me op dat ik me nu in een volledig vrouwelijk gezelschap begeef. Het schijnt dat Nicole E. haar man Ron E. naar huis heeft gestuurd onder de noemer “hij kon de spanning niet meer aan…” Of zou zijn vertrek iets te maken hebben met de bedgeheimen die de moeders met elkaar delen langs het veld. Gaat hij iets speciaals voorbereiden voor vanavond?

Ik focus me weer, met de nodige moeite, op de wedstrijd, want na een afgeslagen cornerbal schiet Redichem de 2-2 erin. De slordigheid in balbezit en bij balverlies neemt in ons team steeds meer toe. De achterhoede sluit bovendien niet snel genoeg aan, de linies staan vaak te ver uit elkaar en in omschakelen heeft niemand geen zin meer. Desondanks komen we op voorsprong door een mooie aanval, opgezet door Niek R. en Luca S. Laatstgenoemde levert weer een perfecte voorzet op Mo af. Voor Mo een koud kunstje om de 3-2 binnen te tikken. Alleen we knipperen twee keer met onze ogen en Redichem scoort met een fraaie hoge bal in de bovenhoek weer: 3-3. Er is nog zeker een kwartier te spelen. Uitblinker Luca S. schiet, na een goede individuele actie, de 4-3 binnen. Wat doet Redichem nu? DVC’26 houdt de druk er nu goed op. Er volgen wederom mogelijkheden om een verschil van 2 goals op het scorebord te krijgen, maar ze gaan ze er niet in. Dan wijst arbiter Raymond R. resoluut naar de penaltystip. Een speler van Redichem maakt heel opzichtig een onbedoelde handsbal in het zestienmetergebied. Vanaf 11 meter gooit Jessie B. koelbloedig de wedstrijd definitief op slot: 5-3. Helaas was William B. geen getuige van dit belangrijke moment. Hij had zich keurig bij de begeleiding afgemeld omdat hij de beloofde gratis badkamer bij Geert-Jan moest afmaken. Het eindsignaal volgt en we kunnen er weer drie punten bijtellen. Het ging wederom moeizaam, maar we bekijken het positief: er is ruimte voor verbetering.

Er staan voor de winterstop nog drie wedstrijden op het programma. Halen we 9 punten, dan is de buit binnen. Alleen moet er volgende week wel gewonnen gaan worden van het sterke Loil, de huidige nummer 3 op de ranglijst. Er zijn genoeg punten waarop de komende week getraind kan worden. Mijn belangrijkste advies aan de spelers (en staf): blijf fris in jullie koppies! En aan het weer zal dit niet liggen.

clubshop_cta
speedsoccer_cta
app_cta