De opdracht was simpel. Elkaar positief coachen, kijken naar vrijstaande medespelers voor je de bal aanneemt en verdedigen tussen de aanvaller en onze keeper. Vanaf de eerste minuut zaten we goed in de wedstrijd. We hebben een paar posities omgezet die goed uitpakte. We bleven goed in de taak spelen. We kregen zelfs een paar opgelegde kansen waarvan Mikai er een maakt.
De progressie die we willen maken, staat prima in de steigers tot een kwartier voor het einde… We krijgen kort achter elkaar twee onfortuinlijke tegengoals. En daarmee verdween ook het geloof als sneeuw voor de zon om er nog iets van te maken. Het hele team stort ineen, vallen terug in oude gewoontes en laten zich volledig overlopen. Gevolg 1-5 nederlaag. Het goede nieuws duurde 3 kwartier. Maar het laatste kwartier waren 15 minuten om snel te vergeten of – nou voorruit dan maar – om van te leren. Onze voortreffelijke scheidsrechter wilde graag bij 1-0 affluiten maar hij vond dat hij dat niet kon maken. Dat begrijpen we ook als er nog een kwartier gespeeld moet worden. Volgende week beter en dat langer volhouden.
