Het is alweer bijna een maand geleden dat we een wedstrijd gespeeld hebben. Alle vakanties zijn leuk, maar voor het wedstrijdritme funest. Desalniettemin hebben we ondanks wat absenties tijdens deze weken op de trainingen wel goed gewerkt. Veel spelers maken een goeie ontwikkeling door. Dat is geweldig om te zien. We hebben op dit moment nog wat onzekere blessures. Gelukkig is Mohammed van O13-4 bereid om ons vandaag te helpen.
Voetbal is een spel waarbij luisteren naar de trainer/coach een element is. Kinderen doen er na de geboorte twee jaar over om te leren praten. Je zou toch hopen dat ze dan daarna de rest van hun leven luisteren. Sommige hebben daarin een achterstand opgelopen. In de wetenschap dat ze 1 mond hebben en 2 oren zou je ook verwachten dat er twee keer zo veel geluisterd wordt. Het lijkt wel of de kinderen evolueren naar twee monden en 1 oor, aldus de beleving van een trainer. Er is echter ook een wijsheid die zegt: Wie met 1 vinger naar een ander wijst die wijst met 4 vingers naar zichzelf. Ik ga bij mezelf te rade. Dat vooraf en laten we het vooral over de wedstrijd tegen HC03 hebben.
Het is vroeg dag op Sportpark De Korenakker. De wedstrijd begint om 8.30 uur. Dat was overigens niet het zelfde tijdstip waarop de meeste spelers wakker werden. Dat was pas om 8.45 uur. Het eerste kwartier was ‘brandhout’. Langs de kant stierven we duizend doden. En holy moly, binnen enkele minuten stonden we tegen een 0-2 achterstand te koekeloeren. De afspraken die we hadden gemaakt, zijn niet aangekomen deze ochtend en komen niet tot uitvoering. Misschien is het de spanning van moederdag. Met name voor wie nog geen cadeautje heeft. Voor die voetbalmoeders die altijd klaar staan, de was doen, eten koken, enz. Wie zal het zeggen of dat nog ergens niet lekker zit? Hoe dan ook, de luide aanwijzingen door de trainers en coaches waren niet van de lucht. Ook al weten we dat tekeer gaan langs de lijn toch weinig soelaas biedt. Positief coachen blijft het uitgangspunt. Ook een trainer verliest zich wel eens. Soms blijft dat moeilijk, maar het heeft de aandacht.
De wedstrijd gaat verder en de tegenstander maakt een onfortuinlijke handsbal binnen de 16 meter. De scheidsrechter kiest ervoor een strafschop te geven. Wat zwaar gestraft, maar zonder VAR een onverbiddelijk besluit. Tegelijkertijd zwelt de kritiek langs de zijlijn over het besluit door de tegenstander aan. Sem scoort gedegen, maar de scheidsrechter kan de rest van de wedstrijd weinig goeds meer doen. Een van de supporters die zich tussen de dugouts heeft gepositioneerd van HC03 houdt het vervolgens de rest van de wedstrijd vol om over het verloop te klagen. Goed voorbeeld hoe het niet moet en nou niet bepaalt een rolmodel voor onze kinderen.
Niet veel later scoren we de 2-2 en 3-2. Volledig terecht en met verdiende voorsprong gaan we de rust in. We zitten beter in ons spel. Er zit een betere opbouw in en de verdediging werkt heel taakgericht. De HC-03 ‘supporter’ tussen de dugouts spuwt vuur en noemt onze scheidsrechter halverwege de wedstrijd al de man van de wedstrijd. Compliment – maar niet heus – was gericht aan Raymond, onze trouwe scheidsrechter. Het is rust, tijd om even te relaxen.
Tijdens de rust nog even de tegels van de muur gemopperd over de start van de wedstrijd. Maar het team ook geroemd om de ommekeer. Gewoon doorgaan is het devies.
Nog voordat de wedstrijd start staat onze supporter tussen de dugout alweer in de startblokken en roept: “Ga maar liggen jongens, misschien fluit de scheids dan.” De wedstrijd begint weer. De eerder genoemde ontwikkeling in de evolutie blijkt mee te vallen. Het ligt toch aan de instructie door de trainer. Weer wat geleerd. Beter uitleggen en 7 keer herhalen. De wedstrijd is een afspiegeling van de wedstrijden die in de CL worden gespeeld. Uit een flinke achterstand terugkomen en vervolgens over de tegenstander heenlopen heet het dan. De spelers van de tegenstander nemen de agressie van de supporter een beetje over, zo lijkt het. Gelukkig houden wij het hoofd koel. Het wordt uiteindelijk 10-2 door Sem 2x, Jessy 3x, Tijn 2x, Lloyd, Loek en Thomas en bijna 11-2. Helaas voor Mohammed werd de goal afgekeurd vanwege een vermeende buitenspelsituatie, maar met een VAR was dit ongetwijfeld teruggedraaid.
Toch blijft nadien het beeld van de supporter van HC03 hangen. Het beeld van een vriendelijke club uit Drempt e.o. raakt daarmee vertroebeld. Dat moet je toch niet willen. Maar ja, wat denken zij dan van een trainer die tegen zijn team staat te mopperen en de trainer van de tegenstander erop aanspreekt als een supporter zich zo gedraagt? Met 3 punten in de pocket en 4 vingers die naar onszelf wijzen toch weer een wijze les. Nog 3 wedstrijden te gaan, 9 punten te vergaren, een gezellig 2-daags voetbalweekend voor de boeg, 12 keer trainen en nog 2 toernooien. We zijn nog niet klaar met dit seizoen, het team en met onszelf.
