Het voornemen zoals uitgesproken deze week op de training was om een plaatsje te stijgen op de ranglijst. Dus te vuur en te zwaard op naar Bemmel JO13-2. Zij staan een-na-laatste en wij laatste. Moment suprême dus! Dit is onze kans om van die hatelijke laatste plek af te komen en te stijgen naar de een-na-laatste plaats.
De wedstrijd start om 10.30 uur direct met hotseknots voetbal van Bemmelse zijde, maar gek genoeg doen wij vervolgens precies hetzelfde en is de eerste de beste tegenaanval ook nog eens direct een goal voor Bemmel. We staan vervolgens te mieren en te martelen om de bal in voorwaartse richting te krijgen. Dat lukt eigenlijk voor geen meter en bij twee tegenaanvallen staan we te ver van onze spelers af en schieten zij er nog twee in. Sacre jus, wat is dit? Is het toch de vooraf gevreesde onderschatting die zich van ons meester heeft gemaakt?
Op hoop van veel zegen en een paar omzettingen komen we gelukkig beter in ons spel. Nog niet geweldig, maar we komen toch meer voor de goal, we weten alleen de bal niet tegen het netje van Bemmel te krijgen. Totdat Bjorn in een bevlieging de 1-3 scoort.
Dat geeft vertrouwen! Met nog 10 minuten te spelen gaan we 1 tegen 1 spelen in de achterhoede. Dat geeft meer druk naar voren met als resultaat dat Sem de 2-3 scoort. Zou het dan toch lukken? In plaats van de winst uit handen geven, zoals de laatste weken, gaan we dan nu eindelijk de winst pakken. Er gloort weer meer hoop om punten te pakken. Een paar van onze aanvallen worden door de tegenstander in de kiem gesmoord. De klok telt in die laatste minuten sneller af dan ooit tevoren en voor we het in de gaten hebben klinkt met een beetje ongeloof om 11.45 uur het eindsignaal.
Teruggekomen van een 0-3 achterstand naar 2-3 is niet slecht. Maar missie is niet geslaagd! Deceptie en teleurstelling maakt zich van eenieder meester…. Dit moet nog even bezinken, maar vol overgave stappen we deze week weer in onze voetbalschoenen voordat de moed erin zakt.
