Met de intrede van de herfst is de afgelopen periode onstuimig weer. Regen en wind wisselen elkaar af. Gelukkig schijnt de zon vandaag en kunnen we met de fiets naar het sportpark toe.
Ondanks de hardnekkige tegenwind arriveren we op tijd bij het speelveld om de vroege 1-0 voorsprong mee te maken. Jessy schiet uit volle kracht – vanaf buiten de zestien meter – loepzuiver raak. Hij is tot op het bot gebrand om vandaag ‘man of the match’ te worden. Hoe zou dit komen vraag ik (Ralf) me af? Het antwoord volgt direct van de andere aanwezige toeschouwers: ‘’Er staat een meidenclubje langs de kant van het veld die speciaal zijn gekomen om de voetbalkwaliteiten van Jessy te bewonderen.’’ Mijn gedachten dwalen heel even naar vroeger af toen ik zelf nog op het veld stond en er ook
meiden (voor mij?) kwamen kijken.
Weer terug in de realiteit valt het mij op dat Raymond S. de coaching helemaal in zijn eentje voor zijn rekening moet nemen. Dat is merkwaardig want op de algemene groepsapp heb ik geen afmelding van Tom J. gezien. Het blijkt dat hij dit weekend met 9 andere mannen een ‘Jack the Ripper-tour’ in Londen aan het maken is. Een uitstapje waarbij vreemdgaan geoorloofd is? Ik concentreer me weer op de wedstrijd. Dat is maar goed ook, want Mohammed scoort koelbloedig na een perfecte steekbal van Tijn R. De tussenstand is nu 2-0. De 3-0 volgt hierop snel door Loek J. Uit een betrouwbare bron, die anoniem wenst te blijven, verneem ik dat Loek J. vandaag voor elke goal die hij scoort een hamburger krijgt. Aan motivatie geen gebrek bij hem want niet veel later ‘stift’ hij de bal heel beheerst over de keeper van HAVO heen. Alleen de lat staat een tweede burger in de weg. De tijd tikt weg en het rustsignaal van de uitstekend fluitende Raymond R. kan niet lang meer duren. Alleen besluit Ammar de gasten uit Haalderen een mentale klap te geven door net voor de rust de 4-0 binnen te schieten. De keeper van HAVO kan zijn teleurstelling niet meer in bedwang houden. Met een enorm luidruchtige stem vertelt hij aan zijn teamgenoten wat er allemaal verkeerd gaat en hoe het beter moet. Het rustsignaal komt voor onze tegenstanders als geroepen. De schone taak aan de begeleiding van HAVO om de neuzen in de pauze dezelfde kant op te krijgen.
In de rust vindt er op het veld onverwachts nog een hoogtepunt plaats. Onze vaste scheidsrechter Raymond R. wordt door het bestuur gehuldigd. Zou dit zijn voor het fluiten van zijn 250 ste wedstrijd in het onbetaalde amateurvoetbal? Ik word snel bijgepraat door één van de aanwezige toeschouwers. Wat blijkt nu? Het is ‘De week van de scheidsrechters’. Dit is helemaal aan mij voorbij gegaan. Een uitstekend initiatief natuurlijk. Ga er maar aan staan om 22 pubers bij elke thuiswedstrijd én hun ouders in het gareel te houden. Petje af Raymond R.!
We drinken onze bekers met thee en koffie op en begeven ons met z’n allen naar het veld. Ik maak nog gekscherend de opmerking: ‘’Kom op jongens, de teller moet wel op 10 staan straks.’’ Alleen is het wedstrijdbeeld ineens volledig omgedraaid. HAVO zet DVC’26 onder druk. Hun tweede aanval levert de aansluitingstreffer op: 4-1. De duimschroeven worden nog iets meer aangedraaid door HAVO, maar onze keeper Tijn D. let goed op en voorkomt de 4-2. Onze jongens kakken en zakken in. Dit is vragen om problemen gaat er door mijn hoofd heen. In een counter maakt Loek J. slim gebruik van de ruimte achter de laatste linie en tikt beheerst de 5-1, en zijn tweede hamburger, binnen. HAVO heeft op één of andere manier nog steeds geloof in een goede afloop en hun inzet wordt beloond. Een schitterend en onhoudbaar afstandsschot beland achter Tijn D. in de goal. De 5-2 is een feit. De zuivere speeltijd bedraagt slechts nog een paar minuten. Na een goed uitgespeelde aanval gooit Cayro de wedstrijd met een bekeken doelpunt definitief op slot: 6-2. De scheidsrechter is het met me eens en blaast op zijn fluit om de wedstrijd te beëindigen.
De jongens vertrekken richting de kleedkamer om zich te douchen. In mijn hoofd blijft het ondanks de overwinning toch spoken: Wie of wat is nu navelpluis? Het antwoord hierop zal ik ongetwijfeld vrij snel te horen krijgen als we weer gezellig met de ouders naar onze boys aan het kijken zijn!
